امروز 24 مهر 99 هست و 24 شب هست ک هر شب 1 میلیگرم کلونازپام 1 میخورم. فقط و فقط.و این شد تغغیرات بنده:
از روز بعدش خوابم تنظیم شد. تمام ابر های ذهنم روز ب روز کنار رفتن کارهای عقب مانده رو شروع کردم ب انچامش منزل رو تمیز کردم کتاب و درس و فیلم و اینترنت و هدف گذاری از هفته بعدش شروع شد هدف ادامه تحصیل (برای بار چهارم برم دانشگاه} در رسیدن ب هدفم تلاش میکنم دور دورهای شبانه با دوستم با ماشین اون و نه ماشین من، تموم شد
نیاز دائمی به نفر دوم در زندگی برای احساس خوشبختی تمام شد خودم دیگه احساس تنهایی نمیکنم وقتی تنهام تمام وقتم با کار و کتاب و فیلم و بازی و پارک پر شده و منزل خواهرام رفتن و خبر گرفتن و غیره گوش دادن ب موسیقی از سال 1384 تمام شده بود نیاز ب گوش دادن ب موسیقی در صورت امکان در من روشن شد دوباره آهنگ گوش میدم منزل سوت و کور تموم شد
در سال 99 بخاطر کرونا، سر کار رفتن من هم تحت شعاع قرار گرفت و (نمیدونم قبلا گفتم شغلم رو یا نه) 5 ماه تعطیل بودن درین سال 99 چند تا دوست پیدا کردم و با دوستهای اونها دوست شدم از 12 اسفند 98 و شروع تعطیلی برای کرونا تا 10 مهر حدودا 10 تا دوست پیدا کرده بودم و شبها میرفتیم بیرون و دور دور و ساندویچی و رستوران و باغ و آشپزی و صحبت و ورق بازی کردن و پارک رفتن و گروه واتس اپ زدن و شمال رفتن و شروع شد.
با شروع کلونازپام و قطع کلیه داروهای دیگر احساس روز ب روز از 1 مهر 99 احساس کردم زندگیم بدون هدف و الکی پلکی داره میره جلو و وقتم رو ب بطالت میگذرونم احساس کردم با دوست گشتن و الافی و باغ آخر هفته و آشپزی و شمال، کاریست اشتباه و شایسته من نیست با این سن. تفاوت سنی من و دوستان جدیدم خیلی زیاد بود. بعد از 1 مهر، احساس کردم فاصله سنی با دوست اشتباست. یکی دو یا 5 سال موردی نداره و تفاوت سنی 20 سال دیگه اشتباست روز ب روز پس از شروع داروی کلونازپام، بعد از دو هفته، شروع ب قطع رابطه و تماس و واتس اپ و اینستگرم و دورهمی و کاریست اشتباه
احساس کردم وجودم داره روشن میشه. روز ب روز پر انرژی تر شدم و با انگیزه تر برای ادامه زندگی ب مرگ و خودکشی دیگه فکر نمیکنم حتی 1 درصد ب ظاهرم میرسم ب تمیز بودنب نمونه بودن
با گذشت 24 روز از شروع داروی جدید، آدم جدیدی شدم. آدمی ک قبل از سال 84 بودم. پر انرژی و آماده ی زندگی و مواجهه با زندگی و زندگی کردن از 9.2.84 من مرده بودم و ار 1.7.99 زنده شدم چند سال میشه؟ حدود چمیدونم 15 سال و نیم. 15 سال و نیم از زندگیم رو مرده بودم. البته طی همین 15 سال، 8 سالش رو در دانشگاه دوم و سوم گذروندم و الان آماده ام برای رفتن ب دانشگاه و ادامه تحصیل برای بار چهارم ب مدت 15 سال و نیم در رخوت بودم. بی حس بودم با مصرف داروهای سروتونینی و نواپینفرینی مثل ssri یا tca یا snri ها.
مشکل من GABA بوده. gamma aminobutyric acid . مشکل از تنظیم نبودن این ناحیه و این نوروترنسمیتر بوده و نه نوروترنسمیترهای دیگه.
Sertraline دوست ,رفتن ,زندگی ,تمام ,کلونازپام ,شروع داروی ,مرده بودم ,احساس کردم ,دوست پیدا ,تحصیل برای منبع
Sertraline دوست ,رفتن ,زندگی ,تمام ,کلونازپام ,شروع داروی ,مرده بودم ,احساس کردم ,دوست پیدا ,تحصیل برای منبع
درباره این سایت